ไม้ดัดและโป๊ยเซียน
(ไม้กลางแจ้ง)
Topiary ไม้ดัด เริ่มมีการปลูกเลี้ยงกันมาในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย แต่ไม่แพร่หลายนัก ในช่วงเสียกรุงครั้งที่ 2 การเลี้ยงไม้ดัดหยุดชะงักไประยะหนึ่ง แล้วกลับมานิยมกันอีกครั้งในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์และยาวมาถึงปัจจุบัน ไม้ดัด เป็นการขุดเอาไม้ขนาดโตพอสมควรมาปลูก เมื่อไม้ฟื้นตัว เริ่มทำการตกแต่งกิ่งที่แตกขึ้นใหม่ ดัดให้เปลี่ยนสภาพรูปทรงต่างไปจากธรรมชาติดั้งเดิม โดยดัดรูปทรงให้เป็นไปตามที่เราต้องการ
Euphorbia โป๊ยเซียน มีถิ่นกำเนิดในมาดากัสการ์ เข้ามาเมืองไทยเมื่อใดไม่มีใครทราบ เป็นที่เข้าใจว่าชาวจีนเป็นผู้ที่นิยมเลี้ยงมาก่อน และเป็นไม้ประดับที่ถือว่าเป็นไม้มงคล เนื่องจากโป๊ยเซียน หมายถึง เทพเจ้าทั้งแปดองค์ของชาวจีน ดังนั้นจึงถือว่า ใครเลี้ยงต้นไม้นี้ได้จนมีดอกงามถึง 8 ดอก จะถือว่าเป็นผู้โชคดี ทำมาค้าขายรุ่งเรือง โดยโป๊ยเซียนมีลักษณะลำต้นแข็ง มีหนามแหลม มียางสีขาวข้นคล้ายน้ำนม ใบหนาสีเขียวเข้ม ออกดอกเป็นช่อ มีหลายสี เช่น สีขาว ครีม เหลือง ส้ม ชมพู ม่วง แดง เขียว บางชนิดมีจุดประสีต่าง ๆ บางชนิดมีชั้นเดียว แต่บางชนิดมีดอกซ้อนกันถึง 6 ชั้น ดอกออกตลอดปีและดอกบานนาน ซึ่งในสวนนงนุชมีโป๊ยเซียนทั้งหมด 783 สายพันธุ์
